هندریل (دست‌انداز، میلۀ دستگرد) و گارد (جان‌پناه، حفاظ)
در International Residential Code (IRC) و International Building Code (IBC) تعاریف زیر برای حفاظ (Guard) و هندریل (Handrail) بکار برده شده است:
حفاظ (گارد): عنصر یا مجموعه‌ای از عناصر ساختمان که در مجاورت لبه‌های آزاد سطوح مرتفع که محل رفت و آمد هستند، قرار داده می‌شود تا احتمال سقوط از این سطوح به ترازهای تحتانی را به حداقل برساند.
میلۀ دستگرد (هندریل): یک میله افقی یا شیب‌دار با قابلیت گرفتن با دست که به عنوان راهنما یا تکیه‌گاه عمل می‌کند.
مروری بر الزامات مربوط به دستاندازها، نرده‌ها و میله‌های دستگرد
در ویرایش دوم از مبحث چهارم مقررات ملی ساختمان ایران (الزامات عمومی ساختمان) ضوابط مربوط به دستاندازها، نرده‌ها و میله‌های دستگرد به بیان ساده به صورت زیر ارایه شده است.
در محل‌هایی که اختلاف سطوح بیشتر از 70 سانتی‌متر باشد، باید به وسیلۀ دست‌انداز یا جان‌پناه از احتمال سقوط افراد جلوگیری شود.
ارتفاع دست‌اندازهای شیب‌دار پله‌ها یا شیب‌راه‌ها از لبۀ پله یا سطح شیب‌راه باید حداقل 90 سانتی‌متر باشد.
در شرایط زیر نصب میلۀ دستگرد الزامی است. مگر آنکه در ضوابط اختصاصی تصرف‌ها به گونۀ دیگری تعیین شده باشد:
در دو طرف راه‌پله‌هایی که در مسیرهای دسترس یا خروجی اصلی ساختمان یا تصرف قرار دارند و بیش از دو ارتفاع پله را طی می‌کنند.
در دو طرف تمام شیب‌راه‌هایی که در مسیرهای دسترس یا خروجی اصلی ساختمان یا تصرف قرار دارند، به نحوی که همواره افراد در فاصلۀ 75 سانتی‌متری یا کمتر از یک میلۀ دستگرد قرار گیرند.
لازم به ذکر است که وزارت ایمنی و بهداشت ساکنین ساختمان‌های ایالات متحده Occupational Safety and Health Administration (OSHA)، استاندارهای جامعی را در خصوص نرده‌های راه پله و حفاظ‌ها تدوین کرده که در بسیاری از کشورهای دنیا به عنوان مقررات ملی لازم الاجراء می‌باشند. در این خصوص خوانندگان علاقمند می‌توانند به مجموعه استانداردهای OSHA 1926 مراجعه نمایند.
در استاندارد مزبور، الزامات عمومی حفاظ‌ها و جان‌پنان‌ها به بیان ساده به صورت زیر ارایه شده است:
هرجا که نصب جان‌پناه یا حفاظ و دست‌انداز الزامی باشد، باید منطبق با مقررات زیر اجراء شود:
ارتفاع دستاندازها یا جان‌پناه‌ها از سطح فضا یا بام در دسترس، باید حداقل 110 سانتی‌متر و از لبۀ پله یا سطح شیب‌دار حداقل 90 سانتی‌متر باشد.
فاصلۀ خالی بین دو نردۀ عمودی دست‌انداز و جان‌پناه نباید بیشتر از 11 سانتی‌متر باشد. در صورت وجود نرده‌های تزئینی، نباید از هیچ قسمت آن کره‌ای به قطر بیش از 11 سانتی‌متر عبور کند.
استفاده از شیشۀ ایمن (سکوریت) و غیر ریزنده (لمینیت) در جان‌پناه‌ها و دست‌اندازهای دارای شیشه الزامی است.
الزامات عمومی ساخت و نصب میله‌های دستگرد نیز به صورت زیر ارایه شده است.
ارتفاع میله‌های دستگرد که از لب پله و یا سطح کف تمام شدۀ شیب‌راه یا فضا اندازه‌گیری می‌شود، باید بین 85 تا 90 سانتی‌متر باشد.
سطحی از میلۀ دستگرد که با دست گرفته می‌شود، باید پیوسته و یکنواخت بوده و بوسیلۀ هیچ قطعه یا عنصری قطع نشود.
انتهای میلۀ دستگرد باید به سمت یک دیوار، حفاظ یا سطح تردد چرخیده یا خم شود، و یا تا میله‌های دستگرد خیز مجاور پلکان یا شیب‌راه امتداد داشته باشد تا از ایجاد جراحت یا گیر کردن اشیاء یا لباس افراد به میله‌های دستگرد جلوگیری شود. در جایی که میلۀ دستگرد بین خیزهای مجاور پیوسته نیست، باید حداقل 30 سانتی‌متر بصورت افقی از لبه‌های ابتدا و انتهای شیب‌راه و از بالاترین پیشانی پله ادامه داشته باشد. در پله‌ها، میلۀ دستگرد باید از سمت پایین شیب آن نیز، به اندازۀ عمق یک کف پله بعد از پایین‌ترین پیشانی پله ادامه یابد.
قطر خارجی میلۀ دستگردی که مقطع دایره‌ای دارد، باید بین 35 تا 40 میلیمتر باشد، یا آنکه قابلیت گرفتن میلۀ دستگرد را به اندازۀ معادل آن فراهم سازد. اگر مقطع میلۀ دستگرد دایره‌ای نیست، اندازۀ محیطی آن باید حداقل 100 و حداکثر 160 میلیمتر، و حداکثر اندازۀ قطر آن 57 میلیمتر باشد. لبه‌ها باید با شعاع حداقل یک چهارم میلیمتر گرد شده باشند.
فاصلۀ آزاد بین یک میلۀ دستگرد و دیوار یا سطح دیگر باید حداقل 40 میلیمتر باشد.
میلۀ دستگرد و دیوار یا هر سطح دیگر مجاور آن، باید عاری از هر گونه جسم تیز یا برنده باشند.
رنگ میلۀ دستگرد باید با رنگ محیط اطراف و جدارۀ زمینۀ آن متضاد باشد.
تدبیر اسکان
نظر شما:
۲۳
بهمنهندریل آلومینیومی ، هندریل فلزی
۱۳۹۷/۱۱/۲۳ هندریلهندریل (دست‌انداز، میلۀ دستگرد) و گارد (جان‌پناه، حفاظ)
در International Residential Code (IRC) و International Building Code (IBC) تعاریف زیر برای حفاظ (Guard) و هندریل (Handrail) بکار برده شده است:
حفاظ (گارد): عنصر یا مجموعه‌ای از عناصر ساختمان که در مجاورت لبه‌های آزاد سطوح مرتفع که محل رفت و آمد هستند، قرار داده می‌شود تا احتمال سقوط از این سطوح به ترازهای تحتانی را به حداقل برساند.
میلۀ دستگرد (هندریل): یک میله افقی یا شیب‌دار با قابلیت گرفتن با دست که به عنوان راهنما یا تکیه‌گاه عمل می‌کند.
مروری بر الزامات مربوط به دستاندازها، نرده‌ها و میله‌های دستگرد
در ویرایش دوم از مبحث چهارم مقررات ملی ساختمان ایران (الزامات عمومی ساختمان) ضوابط مربوط به دستاندازها، نرده‌ها و میله‌های دستگرد به بیان ساده به صورت زیر ارایه شده است.
در محل‌هایی که اختلاف سطوح بیشتر از 70 سانتی‌متر باشد، باید به وسیلۀ دست‌انداز یا جان‌پناه از احتمال سقوط افراد جلوگیری شود.
ارتفاع دست‌اندازهای شیب‌دار پله‌ها یا شیب‌راه‌ها از لبۀ پله یا سطح شیب‌راه باید حداقل 90 سانتی‌متر باشد.
در شرایط زیر نصب میلۀ دستگرد الزامی است. مگر آنکه در ضوابط اختصاصی تصرف‌ها به گونۀ دیگری تعیین شده باشد:
در دو طرف راه‌پله‌هایی که در مسیرهای دسترس یا خروجی اصلی ساختمان یا تصرف قرار دارند و بیش از دو ارتفاع پله را طی می‌کنند.
در دو طرف تمام شیب‌راه‌هایی که در مسیرهای دسترس یا خروجی اصلی ساختمان یا تصرف قرار دارند، به نحوی که همواره افراد در فاصلۀ 75 سانتی‌متری یا کمتر از یک میلۀ دستگرد قرار گیرند.
لازم به ذکر است که وزارت ایمنی و بهداشت ساکنین ساختمان‌های ایالات متحده Occupational Safety and Health Administration (OSHA)، استاندارهای جامعی را در خصوص نرده‌های راه پله و حفاظ‌ها تدوین کرده که در بسیاری از کشورهای دنیا به عنوان مقررات ملی لازم الاجراء می‌باشند. در این خصوص خوانندگان علاقمند می‌توانند به مجموعه استانداردهای OSHA 1926 مراجعه نمایند.
در استاندارد مزبور، الزامات عمومی حفاظ‌ها و جان‌پنان‌ها به بیان ساده به صورت زیر ارایه شده است:
هرجا که نصب جان‌پناه یا حفاظ و دست‌انداز الزامی باشد، باید منطبق با مقررات زیر اجراء شود:
ارتفاع دستاندازها یا جان‌پناه‌ها از سطح فضا یا بام در دسترس، باید حداقل 110 سانتی‌متر و از لبۀ پله یا سطح شیب‌دار حداقل 90 سانتی‌متر باشد.
فاصلۀ خالی بین دو نردۀ عمودی دست‌انداز و جان‌پناه نباید بیشتر از 11 سانتی‌متر باشد. در صورت وجود نرده‌های تزئینی، نباید از هیچ قسمت آن کره‌ای به قطر بیش از 11 سانتی‌متر عبور کند.
استفاده از شیشۀ ایمن (سکوریت) و غیر ریزنده (لمینیت) در جان‌پناه‌ها و دست‌اندازهای دارای شیشه الزامی است.
الزامات عمومی ساخت و نصب میله‌های دستگرد نیز به صورت زیر ارایه شده است.
ارتفاع میله‌های دستگرد که از لب پله و یا سطح کف تمام شدۀ شیب‌راه یا فضا اندازه‌گیری می‌شود، باید بین 85 تا 90 سانتی‌متر باشد.
سطحی از میلۀ دستگرد که با دست گرفته می‌شود، باید پیوسته و یکنواخت بوده و بوسیلۀ هیچ قطعه یا عنصری قطع نشود.
انتهای میلۀ دستگرد باید به سمت یک دیوار، حفاظ یا سطح تردد چرخیده یا خم شود، و یا تا میله‌های دستگرد خیز مجاور پلکان یا شیب‌راه امتداد داشته باشد تا از ایجاد جراحت یا گیر کردن اشیاء یا لباس افراد به میله‌های دستگرد جلوگیری شود. در جایی که میلۀ دستگرد بین خیزهای مجاور پیوسته نیست، باید حداقل 30 سانتی‌متر بصورت افقی از لبه‌های ابتدا و انتهای شیب‌راه و از بالاترین پیشانی پله ادامه داشته باشد. در پله‌ها، میلۀ دستگرد باید از سمت پایین شیب آن نیز، به اندازۀ عمق یک کف پله بعد از پایین‌ترین پیشانی پله ادامه یابد.
قطر خارجی میلۀ دستگردی که مقطع دایره‌ای دارد، باید بین 35 تا 40 میلیمتر باشد، یا آنکه قابلیت گرفتن میلۀ دستگرد را به اندازۀ معادل آن فراهم سازد. اگر مقطع میلۀ دستگرد دایره‌ای نیست، اندازۀ محیطی آن باید حداقل 100 و حداکثر 160 میلیمتر، و حداکثر اندازۀ قطر آن 57 میلیمتر باشد. لبه‌ها باید با شعاع حداقل یک چهارم میلیمتر گرد شده باشند.
فاصلۀ آزاد بین یک میلۀ دستگرد و دیوار یا سطح دیگر باید حداقل 40 میلیمتر باشد.
میلۀ دستگرد و دیوار یا هر سطح دیگر مجاور آن، باید عاری از هر گونه جسم تیز یا برنده باشند.
رنگ میلۀ دستگرد باید با رنگ محیط اطراف و جدارۀ زمینۀ آن متضاد باشد.
تدبیر اسکان
نظر شما: